Avanti ragazzi di Budapest

„Avanti ragazzi di Budapest” (mađ. „Előre budai srácok”, hrv. „Naprijed dečki iz Budimpešte”) talijanska je protukomunistička pjesma iz 1966. godine, napisana u čast mađarskim protukomunističkim sudionicima Mađarske revolucije 1956. godine. Autor pjesme je Pier Francesco Pingitore, a skladatelj je Dimitri Gribanovski.

Tekst izvornika izmijenjen je u drugoj polovici 1970-ih, što je dovelo do nove i danas raširene inačice teksta pjesme. Najraniji poznati tonski zapis pjesme snimili su 1977. godine članovi tršćanskoga ogranka Fronte mladeži, ali je tek 1984. uključen u njihov nosač zvuka Giovani d’Europa. Danas je dostupna i u suvremenim inačicama izvedenih od raznih glazbenih sastava, poput sastava Aurora, Civico 88, Messaggeri del Sole i Radical Hungary, i često ju pjevaju navijači rimskoga nogometnog kluba Lazio.

23. listopada 2020. godine, Pier Francesco Pingitore odlikovan je građanskim odjelom Viteškoga križa mađarskoga Reda za zasluge za pisanje ove pjesme.

Riječi pjesme

Ova stranica ili odlomak sadrži prijevod djela, čiji službeni hrvatski prijevod ne postoji ili nije poznat široj javnosti. Ako postoji raniji i pouzdani službeni prijevod djela, navedite ga u stranici za razgovor.

Talijanski izvornik

Hrvatski prijevod

Avanti ragazzi di Buda, avanti ragazzi di Pest, studenti, braccianti, operai, il sole non sorge più ad Est! Abbiamo vegliato le notti le notti di cento e più mesi, per l'alba radiosa di ottobre, quell'alba dei giovani ungheresi. Ricordo tu avevi un moschetto su, portalo in piazza, ti aspetto, nascosta tra i libri di scuola, anch’io porterò una pistola. Sei giorni, sei notti di gloria, durò questa nostra vittoria; al settimo sono arrivati i russi con i carri armati. I carri ci schiaccian le ossa, nessuno ci viene in aiuto. Il mondo è rimasto a guardare sull'orlo della fossa seduto. Ragazza non dire a mia madre che io morirò questa sera; ma dille che vado in montagna a che tornerò in primavera. Compagni il plotone già avanza, già cadono il primo e il secondo. Finita è la nostra speranza, sepolto l'onore del mondo. Compagno riponi il fucile, torneranno a cantare le fonti, quel giorno serrate le file, e noi torneremo dai monti. Avanti ragazzi di Buda, avanti ragazzi di Pest, studenti, braccianti, operai il sole non sorge più ad Est! (2x)

Naprijed dečki iz Budima, naprijed dečki iz Pešte, studenti, nadničari, radnici, sunce više ne izlazi na Istoku! Bdjeli smo noćima, noćima stotinu i više mjeseci, za velebnu listopadsku zoru, zoru mladih Mađara. Sjećam se kako si nosio pušku, dođi, ponesi ju na trg, čekam te, skrivenoga među školskim knjigama, također ću ponijeti pištolj. Šest dana, šest noći slave, naša je pobjeda trajala, sedmoga su stigli Rusi s tenkovima. Tenkovi su drobili naše kosti, nitko nam nije došao u pomoć. Svijet je samo gledao sjedeći na rubu naših grobova. Djevojko, nemoj reći mojoj majki, kako ću ove večeri umrijeti, ali joj reci kako idem u planine i kako se vraćam u proljeće. Drugovi, vod već napreduje, prvi i drugi već padaju. Gotova je naša nada, pokopana je čast svijeta. Druže, skloni pušku, opet će pjevati izvori, taj dan redovi će se zbiti, i vratiti ćemo se s planina. Naprijed dečki iz Budima, naprijed dečki iz Pešte, studenti, nadničari, radnici, sunce više ne izlazi na Istoku! (2x)

Izvori

Vanjske sveze

• Archivio storico della Musica Alternativa: „Budapest (Ragazzi di Buda)” (izvorne riječi pjesme iz 1966. godine) (tal.)